Marcin Dorociński wystąpił ostatnio obok Toma Cruise’a w ostatnim Mission Impossible. Rola niezbyt duża, ale istotna dla filmu.
Żeby w ogóle zaistnieć na rynku międzynarodowym, wysłał ponad 1200 self tape’ów, by wreszcie dostać rolę w filmie zagranicznym.
Czyli przynajmniej 1199 nagrań nie spotkało się z życzliwym odbiorem. Po takiej liczbie prób, mógł odpuścić i założyć, że nie jest dość dobry, by dostać rolę.
Jednak próbował dalej.
Dziś kilka zdań o tym, by się nie wahać i zacząć działać.
Pamiętam swoje początki z pisaniem na LinkedIn i dużo obaw, jak to będzie. Kto mnie pierwszy skomentuje negatywnie, skontruje tak, że nie będzie mi się chciało dalej publikować
Długo zwlekałem, ponieważ uważałem, że nie jestem dość dobry, a moje teksty są nazbyt ogólne i mało wartościowe.
No i te literówki, średnia gramatyka, itd.
Tyle jest w sieci wartościowych, dobrze napisanych tekstów, więc… po co moje wypociny?
Pewnego dnia jednak wystartowałem.
Cele były dwa.
Dzielić się tym, czego doświadczam, jako trener prowadzący szkolenia.
Promować swoją markę, by sprzedawać kolejne szkolenia.
Dopiero niedawno uświadomiłem sobie, jak wiele dzięki LinkedIn sprzedałem szkoleń i jak wiele razy usłyszałem, że ktoś czyta moje teksty i jego zdaniem są wartościowe. Nie zawsze lajkuje, niekoniecznie komentuje, po prostu czyta.
Zarobki z tytułu publikowania mogę już liczyć w dziesiątkach tysięcy złotych. Dobrych komentarzy, słów wsparcia również w dziesiątkach. Już sam nie wiem, co jest lepsze 😉
Jednak wszystko to było możliwe, dzięki temu, że zacząłem działać. Po prostu spróbowałem i poszło.
Podobnie było z moją pracą trenera. W wieku 25 lat przeprowadziłem swoje pierwsze szkolenie z myślą, że jeśli coś pójdzie nie tak, to po prostu oddam pieniądze.
Do dziś, dopóki nie skończę szkolenia i nie usłyszę, że było ok. (często jest bardzo ok 😊 ), to nie czuję, że zarobiłem pieniądze. Niemniej czujność i obawa nie powstrzymują mnie przed działaniem i podejmowaniem kolejnych (często bardzo trudnych) projektów. Najwyżej oddam pieniądze.
Ostatnio trafiłem na takie ćwiczenie, by spróbować zdefiniować sukces przy pryzmat następujących obszarów:
- pieniądze
- popularność
- zadowolenie z siebie
- uznanie
- wykorzystanie talentu
- poczucie sensu
- pozycja w hierarchii społecznej
Istotą ćwiczenia jest to, by wybrać 3 obszary, które wg naszych własnych zasad definiują sukces. Bardzo polecam.
U mnie wysoko znajduje się „wykorzystanie talentu”.
Bez podjęcia próby zrobienia szkolenia, pisania tekstów, nigdy bym się nie dowiedział, że mam do tego talent (zwłaszcza do tego pierwszego).
Dlatego zamiast się zastanawiać nad tym: „co ludzie powiedzą”, „jak to będzie odebrane” – spróbuj.
A i jeszcze jedno.
Ostatnio usłyszałem o tym, jak inny znakomity aktor – Jan Frycz powiedział, że boi się przeczytać chociażby jeden krytyczny komentarz na swój temat, bo obawiasię, że to go rozbije wewnętrznie.
Dlatego może warto wspierać tych, którzy próbują, zamiast zniechęcać i krytykować?
A tym wahającym się jeszcze raz życzę odwagi!
Jeśli spodobał Ci się ten wpis, możesz wesprzeć moją twórczość, stawiając mi wirtualną kawę: https://buycoffee.to/jaroslawbien 😊
Jest kryzys? Nie ma szkoleń!
Wiele lat temu przeczytałem, że w przypadku problemów w firmie pierwsze, co robi organizacja, to ucina pieniądze na marketing i szkolenia. O marketingu ciężko mi coś napisać, ale w przypadku szkoleń – mogę potwierdzić.
Bez wdrożenia nie ma super pracownika
Rozmawiam z menedżerem średniego szczebla w firmie X. Osobą, która w oczach zarządu jest jedną z najbardziej utalentowanych w tej firmie. Pracowity, skuteczny, zaangażowany, etc. Generalnie WZÓR. Rozmawiamy o tym, jak wygląda w jego zespołach temat wdrożenia nowych pracowników. Zapada cisza.
Kierowniku, naprawdę nie musisz wszystkiego wiedzieć!
Dziś o tym, że zaakceptowanie swoich niedoskonałości menedżerskich, to pierwszy ważny krok do rozwoju w tej roli. Brzmi banalnie, ale z mojego doświadczenia jest o czym pisać i mówić. Zapraszam do lektury.
Pracowniku, do kogo po podwyżkę?
Jesteś super pracownikiem! Tak o sobie myślisz. Uważasz, że należy ci się podwyżka. Co robisz, gdy twój przełożony jej Ci nie da? Obrażasz się i pracujesz… źle? Szukasz innej pracy? Czy… idziesz z tym do kogoś wyżej? A gdzie lojalność, podległość służbowa, współpraca oparta na zaufaniu?
Super Kierownik i Super Pracownik to ludzie, którzy… się znają!
Są takie firmy i uwaga – nie jest ich wcale tak mało, w których relacja między pracownikiem a kierownikiem jest… żadna. Ci ludzie po prostu się nie znają. I tu nie chodzi o to, czy wiedzą o sobie tyle, by powiedzieć, jakie kto ma pasje, ile dzieci i jak lubi spędzać wakacje. Chociaż pewnie nie zaszkodzi i to wiedzieć, pod warunkiem że strony chcą o tym mówić.
Kierowniku! Skup się na TYCH pracownikach, którzy chcą z Tobą współpracować!
Czasem na sali szkoleniowej słyszę zdania: “kiedyś byłem za dobry dla ludzi, zawiodłem się i zmieniłem swoje podejście – z pracownikami trzeba krótko”.