Pracując już kilkanaście lat jako szkoleniowiec, regularnie “odwiedzam” różne firmy. Pewnie było ich już kilkadziesiąt, a w nich kilkaset zespołów na czele z ich menedżerami.
Są takie firmy i uwaga – nie jest ich wcale tak mało, w których relacja między pracownikiem a kierownikiem jest… żadna. Ci ludzie po prostu się nie znają. I tu nie chodzi o to, czy wiedzą o sobie tyle, by powiedzieć, jakie kto ma pasje, ile dzieci i jak lubi spędzać wakacje. Chociaż pewnie nie zaszkodzi i to wiedzieć, pod warunkiem że strony chcą o tym mówić.
Rzecz w tym, że nie znają swoich wzajemnych potrzeb, czyli tego wszystkiego co chcieliby otrzymać z tej wzajemnej współpracy. Jeśli jest jeszcze jakiś zakres obowiązków, a rozmowa o pracę przebiegła dość sprawnie, to jest szansa, że jednak coś o sobie wiedzą.
Czasem, jeśli prowadzę szkolenia, w których uczestniczy kierownik wraz z zespołem, lubię ten moment kiedy dobrze zapytany menedżer, zaczyna opowiadać o tym, na czym polega “robota” całego działu, co jest jego celem, jaką częścią procesu jest właśnie ten dział i jego zadania.
Nie pamiętam, by kiedykolwiek ktoś był znudzony tym wywodem. Pracownicy naprawdę słuchają z uwagą i chcą wiedzieć, po co w ogóle są i jaką moc ma ich praca dla celów firmy. To naprawdę jest dla ludzi ważne.
Dlatego SUPER KIEROWNIKU zaproś swoich ludzi na… piwo/colę/cokolwiek i pogadaj z nimi nie o tym czy wysłali kolejnego maila do klienta, tylko o tym na czym generalnie polega ta robota i na czym tobie SUPER KIEROWNIKU zależy. Jeśli ludzie się zdziwią, że zapraszasz ich na piwo/colę/cokolwiek, to powiedz, że zainspirowałeś się tekstem z LIn. Pewnie się trochę z Ciebie pośmieją, ale trudno, przecież to prawda.
Ale to nie koniec. Poza tym wspólnym wyjście – pora na rozmowy 1:1. Wszystko po to, by się poznać. Czasem dostaję pytanie, jak często spotykać się z pracownikiem indywidualnie, by z nim rozmawiać o jego i moich potrzebach, o tym co zrobił dobrze, a co źle itd.?
Odpowiadam, że wg potrzeb. A później już serio: będziesz wiedział po czasie.
Dlatego zacznij od regularnych spotkań np. co dwa tygodnie, a po jakimś czasie zdecydujecie jak często potrzebne są kolejne. Ważne, by było konkretnie, na faktach i o rzeczywistych potrzebach. Jeśli ma być to tylko o pitu pitu – to nie. Naprawdę zacznij, a z czasem będziesz wiedzieć.
Znam taką firmę, w której szef ma wszystko pod kontrolą, tzn. wie, co w niej gra, a co jest do poprawienia, zna swoich ludzi i wie jak im pomóc, właśnie dzięki REGULARNOŚCI. Nie ma prostszego rozwiązania.
A co, jeśli twój Kierownik tego nie czyta i nie spotka się z tobą? Po prostu nie jest SUPER KIEROWNIKIEM.
Co w takiej sytuacji możesz zrobić jako SUPER PRACOWNIK?
SUPER PRACOWNIK w takiej sytuacji przejmuje inicjatywę, tzn. prosi o rozmowę swojego szefa i pyta o to “kim jesteśmy” i “dokąd zmierzamy”.
Pyta też, jakie potrzeby ma kierownik w stosunku do niego. Nie boi się również artykułować swoich oczekiwań. Prosi też o to, by to nie było to ostatnie spotkanie tego typu i by mógł swobodnie inicjować rozmowę zawsze wtedy, gdy czuje taką potrzebę.
I teraz na szkoleniach “budzi się” niejeden uczestnik z komunikatem:
Przecież to kierownik powinien prosić mnie na rozmowę!
Co to za szef, któremu trzeba przypominać takie rzeczy?
I co jeszcze mam zrobić? Może za niego kierować zespołem, a on będzie tylko pieniądze liczył?
No i w takiej sytuacji mamy dwa wyjścia.
Zacząć rozmawiać albo nic nie robić. Nie inicjować rozmowy z kierownikiem i w błogiej nieświadomości przeżyć wspólnie życie zawodowe. To się zdarza, tak jak wspominałem całkiem często, ale lepiej przejąć inicjatywę.
Byłem świadkiem niejednego odejścia z pracy, kiedy i kierownik i pracownik wreszcie ze sobą szczerze porozmawiali. Co ciekawe, jeśli rozmowa tej treści odbyłaby się wcześniej, pewnie współpracowali by ze sobą do dzisiaj! Ale i taka rozmowa na koniec też jest ważna. Dzięki niej rozstanie nie jest dramatyczne, a ludzie rozstają się w zgodzie. Tylko przykro patrzeć, jak przez te wszystkie lata się nie poznali.
Dlatego, jeśli jesteś SUPER PRACOWNIKIEM, to podejmujesz wszelkiego rodzaju działania, które mają ułatwić ci życie zawodowe. Ważne jest przecież, aby znać swojego szefa, to na czym mu zależy i jakie ma konkretne oczekiwania. Czasem UWAGA może nie wiedzieć tego, ale uwierz mi, że zapytany przez ciebie, zacznie szukać odpowiedzi. Może tym samym przyczynisz się do większej świadomości swojego szefa.
Ok, powiesz: ale to nie moja rola, żeby uświadamiać szefa. Trochę jednak twoja, bo warto wiedzieć, o co chodzi w tej “robocie” i o co chodzi szefowi. Jeśli droga do tego przechodzi najpierw przez jego niewiedzę, to trudno. Ważne jest to, co ma być na końcu! A na końcu warto się poznać.
Dlatego do dzieła SUPER PRACOWNIKU i do dzieła SUPER KIEROWNIKU! Każdy ma swoją rolę do odegrania. Powodzenia.
Jeśli spodobał Ci się ten wpis, możesz wesprzeć moją twórczość, stawiając mi wirtualną kawę: https://buycoffee.to/jaroslawbien 😊
Dystans do pracy
Gdy podczas szkolenia dla menedżerów ktoś z uczestników mówi: “nabrałem(am) dystansu do pracy i już się tak nie przejmuję”, zapada długa cisza.
Zaczynam wtedy dopytywać o szczegóły. Wiem, jak ważne dla reszty grupy jest podzielenie się tego rodzaju doświadczeniem. Uczestnicy chcą wiedzieć: czy w ogóle to możliwe, a jeśli tak, to jak to się robi!
Komunikacja
Na sali szkoleniowej, co do zasady zgadzamy się, że warto rozmawiać. Problem pojawia się wtedy, gdy to MY mamy zacząć jako pierwsi. Czasem wydaje mi się, że nie chcemy, bo boimy się tego, co usłyszymy i tego, że będzie niemiło, przykro i smutno. Nie bardzo wierzymy, że ktoś może powiedzieć nam coś dobrego (o nas).
Jest kryzys? Nie ma szkoleń!
Wiele lat temu przeczytałem, że w przypadku problemów w firmie pierwsze, co robi organizacja, to ucina pieniądze na marketing i szkolenia. O marketingu ciężko mi coś napisać, ale w przypadku szkoleń – mogę potwierdzić.
Bez wdrożenia nie ma super pracownika
Rozmawiam z menedżerem średniego szczebla w firmie X. Osobą, która w oczach zarządu jest jedną z najbardziej utalentowanych w tej firmie. Pracowity, skuteczny, zaangażowany, etc. Generalnie WZÓR. Rozmawiamy o tym, jak wygląda w jego zespołach temat wdrożenia nowych pracowników. Zapada cisza.
Kierowniku, naprawdę nie musisz wszystkiego wiedzieć!
Dziś o tym, że zaakceptowanie swoich niedoskonałości menedżerskich, to pierwszy ważny krok do rozwoju w tej roli. Brzmi banalnie, ale z mojego doświadczenia jest o czym pisać i mówić. Zapraszam do lektury.
Pracowniku, do kogo po podwyżkę?
Jesteś super pracownikiem! Tak o sobie myślisz. Uważasz, że należy ci się podwyżka. Co robisz, gdy twój przełożony jej Ci nie da? Obrażasz się i pracujesz… źle? Szukasz innej pracy? Czy… idziesz z tym do kogoś wyżej? A gdzie lojalność, podległość służbowa, współpraca oparta na zaufaniu?